لیبرالیسم اسلامی  ، پس لرزه های انقلاب 57

 هیچ اشتباهی از این اندیشه بد تر نیست که باور کنیم که جنبش دمکراتیک کنونی به “رهبری“ میر حسین موسوی می تواند  از حدود رژیم اجتماعی واقتصادی بورژوازي یعنی سرمایه داری خارج  شود.

اکنون که این آقایان همچون خمینی در سی سال پیش به نام مردم یعنی کارگران ودهقانان صحبت از آزادی دارند، وقتی اینان به مقصود وآرزوهای خود دست یافتند، آنگاه دوباره به  آلت ضد انقلاب بدل خواهند شد. آنوقت  خود  همچون رژیم کنونی کوبنده وستمگرند . مطلب اصلی ما این است که آیا نتیجه این جنبش دمکراتیک به دیکتاتوری انقلابی دمکراتیک کارگران ودهقانان منجر می شود ویا مسله برسر تقسیم قدرت درداخل نظام جمهوری اسلامی که خود اساسا یک نظام  بورژوازي ووابسته به امپریالیسم جهانی است ختم  خواهد شد. بررسی حوادث وناآرامی های اخیردرایران نشان می دهد که از نقطه نظر ابژکتیو ممکن است نتیحه نهایی قیام مردم دوجنبه داشته باشد.

 1 - اصلاح رژیم اقتصادی وسیاسی  در جهت اهداف دمکراسی بورژوازی در کاراست.

 2- ویا  تقویت وتسلط بیشتر نظام سیاسی ملایان برای دورنگاهداشتن جنبش گارگری درایران مد نظر امپریالیسم جهانی قراردارد.

اگر دیدیم که در طول صدارت خاتمی بورژوازي وابسته ایران تن به فرومایگی ودستبوسی رهبر داد، علتش این بود که بورژوازي وابسته ایران هنوزخود برای  رفرمهای دمکراتیک  واصلاحات  سیاسی واقتصادی ومقابله جدی با حکومت مطلقه که از لحاظ سیاسی، فرهنگی خود به آثار عهد عتیق تعلق دارد، قدمی فراتر  نه رفته است.از این نظر استکه می توان گفت  دبيرستان ودانشگاه اصلاح طلبان ورنگ سبز برپیشانی داران اسلامی  بهتر از دبستان  نظام ملایان در بلند مدت نیست   كه درآن بجاي خرافات مذهب اسلام  كمي  به  فلسفه واقعيت  فقرمردم در ایران پرداخته  شود.  راستي اكنون كه ما به ماهیت مذهبی  وقصد وقرض جنبش سبز به رهبری آقای میر حسین موسوی در كليه ي زمينه هاي سیاسی واقتصادی واقف هستیم  ،پس چرا نبايد  یک بار برای همیشه ازبر استقلال و آزادی ایران از شر کلاشان و ارتجاعییون مذهبی  رهایی یافت.